De tentoonstelling
Als eerste wereldtentoonstelling na de Tweede Wereldoorlog was Expo 58 een ideale gelegenheid om de werkelijkheid te ontvluchten en om de broederschap tussen de volkeren te versterken. De tentoonstelling verwelkomde 42 miljoen bezoekers, waaronder bijna 80% Belgen, in een gezellige, optimistische en vrolijke sfeer. In hun collectief geheugen is dan ook het idyllische beeld blijven hangen van een luisterrijke, hoopvolle periode.
De overzichtstentoonstelling Expo 58. Tussen droom en werkelijkheid, opgesteld in de bollen van het magische Atomium, nodigt de bezoekers uit voor een kennismaking met de vele facetten van Expo 58 en met de gebeurtenissen die de jaren 1950 zo sterk hebben getypeerd.
In de hal van het Atomium wordt men aan de hand van foto’s, een gondeltje van de kabelbaan en gadgets, ondergedompeld in de sfeer van Expo 58. De Expo beleven voert ze langs de lanen van de Expo.
Vervolgens legt men een traject af over twee verdiepingen, opgevat als een aftelling naar 17 april 1958 (datum van de opening van Expo 58). Men krijgt er alle aspecten van de jaren 1950 te zien: het dagelijkse leven, de politieke context op Belgisch (de Koningskwestie, de Schoolstrijd, Belgisch Congo) en internationaal vlak (de Koude Oorlog, de dekolonisatie, het ontstaan van de Derde Wereld), maar ook de totstandkoming en de voorbereiding (promotiecampagnes) van de wereldtentoonstelling zelf en van de grote infrastructuurwerken in Brussel.
De reflectie van Lucien De Roeck over het ontwerp van de befaamde ster die vandaag nog altijd het Expo 58-Universum kenmerkt, geniet er ook speciale aandacht.
In de tweede bol is een eerste deel gewijd aan de feestelijke opening van de Expo en haar boodschap: Balans van de wereld voor een humane wereld. België toont zich aan de wereld biedt een overzicht van de Belgische Afdeling met het accent op de maquette van de Pijl van de Burgerlijke Bouwkunde.
Op het tweede niveau van deze bol hangt De wereld toont zich in België een beeld op van de manier waarop de Koude Oorlog, de dekolonisatie of de Belgische politieke context aan bod kwamen tijdens de zes maanden durende wereldtentoonstelling. Dat gaat van de rivaliserende Amerikaanse en Sovjet-Russische paviljoenen, over de Thaïse pagode tot het Elektronische gedicht van het Philips-paviljoen en de Liebig-kantine. De aanwezigheid van de kolonies (met name de paviljoenen van Belgisch Congo) vormt nog een ander interessant aspect van deze ontdekkingstocht.
Het parcours eindigt met een reeks leuke statistieken (van het aantal planten tot het aantal aanwezige hostesses, het aantal geboorten en overlijdens en zelfs het aantal arbeiders dat in die zes maanden op deze locatie aan het werk was) en enkele ludieke, visuele evocaties van de manieren om zich op de Expo te ontspannen, te verplaatsen en er te overnachten.
Ter afsluiting wordt in de Bar à pois nog een kort overzicht gepresenteerd van België en de wereld in de jaren na de wereldtentoonstelling.